یه رفاقتایی هست که یه جاییش مجبور میشی کم بذاری .. 

اصلا کم میذاری بی دلیل .. 

این کم گذاشتنه میمونه تو دل طرفت .. هی و هی و هی میخواد جبران کنه!

توام میخوای هی اینو جبران کنی و ... 

یهو به خودت میای و میبینی بیخود داری برای این رفاقته حمد شفا میخونی .. مردنیه، دیگه امیدی بهش نیست...


برای این رفاقتا یه بگذریم شفاست .. یا گذشت یا گذشتن :(

ما که گذشتیم ...